آستیگمات چیست؟

تیترپلاس | آستیگمات چیست؟ آستیگمات یک مشکل بینایی است که باعث تاری، اعوجاج بینایی و مشکل در دید در شب و سایر علائم می شود. محققان دقیقاً نمی‌دانند چه چیزی باعث آستیگمات می‌شود، اما می‌دانند که این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که قرنیه (یا بیرونی‌ترین لایه چشم شما) تغییر شکل دهد. همچنین ممکن است در صورت داشتن سابقه خانوادگی این بیماری، آسیب‌دیدگی چشم یا انجام عمل جراحی چشم، در معرض خطر ابتلا به آستیگماتیسم باشید.

تخمین زده می‌شود که ۴۰ درصد از جمعیت در مقطعی از زندگی خود این وضعیت را تجربه خواهند کرد. خوشبختانه، چندین گزینه درمانی وجود دارد که بر اصلاح آستیگماتیسم تمرکز دارند که شامل استفاده از عینک،  لنزهای تماسی خاص یا انجام عمل جراحی برای اصلاح شکل قرنیه است.

بیشتر بخوانید: آمپول پیروکسیکام برای چیست؟

انواع آستیگماتیسم

تشخیص نوع آستیگماتیسم شما می‌تواند به چشم پزشک شما کمک کند تا گزینه درمانی مناسب را انتخاب کند. آستیگماتیسم انواع مختلفی دارد که عبارتند از:

• قرنیه: شایع‌ترین نوع آستیگمات که با تغییر انحنا یا شکل قرنیه رخ می‌دهد.
• عدسی: زمانی اتفاق می‌افتد که تغییری در عدسی چشم ایجاد شود.
• نزدیک‌بینی: نوعی آستیگماتیسم است که در افرادی که در افرادی رخ می‌دهد که چشمان نزدیک‌بین دارند.
• هایپروپیک: نوعی آستیگماتیسم است که در افرادی که دارای چشم‌های دوربین هستند، رخ می‌دهد.
• مختلط: این نوع در افرادی که یک چشم آنها دوربین و چشم دیگر نزدیک‌بین است، رخ می‌دهد.

علائم

شایع‌ترین علامت آستیگماتیسم تغییر در توانایی دید شماست. گفته می‌شود، انواع دیگری از علائم مرتبط با بینایی نیز ممکن است رخ دهد که برخی آنها موارد زیر هستند.

تاری دید: آستیگماتیسم بر توانایی شما برای دیدن چیزهای نزدیک و دور تأثیر می‌گذارد. تجربه تاری یا سایر انحرافات بینایی معمول است.

چشمک زدن: این واکنش رایج زمانی رخ می‌دهد که چشمان شما به راحتی قادر به دیدن نیستند.

خستگی چشم : هنگامی که شما نمی‌توانید به‌خوبی ببینید، چرک چشم می‌تواند باعث خستگی چشم شود. در این حالت، چشمان شما احساس سنگینی، آبریزش یا سوزش می‌کند. در نتیجه فشار چشم ممکن است سردرد نیز شایع باشد.

مشکل در دید در تاریکی: آستیگمات گاهی اوقات می‌تواند چشمان شما را برای تطبیق با تغییرات نور دچار مشکل کند. گفته می‌شود، برخی از افراد در شب یا در شرایط کم‌نور با مشکل دید مواجه می‌شوند.

در چشم‌های بدون آستیگمات، نور وارد چشم می‌شود و به شبکیه برخورد می‌کند که لایه‌ای حساس در پشت چشم بوده و مسئول ارسال اطلاعات به عصب بینایی در مغز است. همانطور که نور وارد چشم شما می‌شود، شبکیه شما باعث تحریک تکانه‌های عصبی به مغز شما می‌شود. هنگامی که عصب بینایی شما تحریک شود، مغز شما قادر به پردازش تصویر بصری برای دیدن است.

با این حال، هنگامی که شما آستیگماتیسم دارید، شبکیه چشم شما نمی‌تواند به‌درستی کار کند. همین امر می‌تواند بینایی شما را تحت تاثیر قرار دهد. دلیل این اتفاق هم این است که آستیگماتیسم باعث تغییر شکل چشمان شما می‌شود. در نتیجه، شما نمی‌توانید به‌درستی بر روی اشیای روبروی خود تمرکز کنید، و این مورد می‌تواند دید شما را تار یا مخدوش کند.

اینکه چرا آستیگماتیسم اتفاق می‌افتد در حال حاضر ناشناخته است. برخی از محققان این نظریه را مطرح می‌کنند که تغییرات طبیعی در بینایی با افزایش سن یا داشتن یک بیماری زمینه‌ای می‌تواند خطر ابتلا به آستیگماتیسم را افزایش دهد.

عوامل خطر

هر کسی ممکن است به آستیگماتیسم مبتلا شود، اما برخی از عوامل ممکن  احتمال تجربه علائم این بیماری را افزایش می‌دهند. عوامل خطر عبارتند از:

• داشتن سابقه خانوادگی آستیگماتیسم
• تجربه آسیب به چشم
• عمل جراحی چشم یا عوارض بعد از آن

تشخیص

اگر متوجه تغییراتی در بینایی خود شدید، بهتر است برای آزمایش به پزشک خود ( اپتومتریست یا چشم پزشک) مراجعه کنید. در طول معاینه چشم، پزشک می‌تواند درباره علائم شما اطلاعات بیشتری کسب کرده، بینایی شما را بررسی و سایر شرایطی که ممکن است باعث تاری یا فشار چشم شوند را رد کند.

پزشک شما می‌تواند تعدادی آزمایش تشخیصی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد وضعیت شما و آزمایش سایر بیماری‌های چشمی (مانند نزدیک‌بینی یا دوربینی) انجام دهد. این تست‌ها عبارتند از:

• حدت بینایی: با خواندن حروف در اندازه‌های مختلف روی نمودار میزان دید شما را به اجسام نزدیک و دور آزمایش می‌کند.
• انکسار: میزان عیب انکساری (عدم تمرکز در چشم) را ارزیابی می‌کند.
• رتینوسکوپی: از یک دستگاه دستی به نام رتینوسکوپ برای آزمایش سطح عیب انکساری چشم استفاده می‌کند.
• کراتومتری: شامل استفاده از دستگاهی به نام کراتومتر برای اندازه‌گیری انحنا و شکل قرنیه است.

بسته به شدت بیماری شما، گزینه‌های درمانی مختلفی وجود دارد که چشم‌پزشک  می‌تواند در نظر بگیرد. هدف از درمان آستیگماتیسم اصلاح علت اصلی علائم یا کاهش شدت آن است.

موارد خفیف آستیگماتیسم ممکن است گاهی نیاز به درمان نداشته باشند، اما اغلب به معاینات منظم برای ارزیابی پیشرفت بیماری نیاز دارند. موارد شدیدتر آستیگماتیسم ممکن است شامل گزینه‌‌های درمانی مانند عینک، لنزهای اصلاحی یا جراحی باشد.

بیشتر بخوانید: انکولوژیست چیست؟

چگونه از آستیگماتیسم جلوگیری کنیم؟

متأسفانه، از آنجایی که علت دقیق آستیگماتیسم ناشناخته است، هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از این بیماری وجود ندارد. علاوه بر این، برخلاف تصور رایج، عادات سبک زندگی مانند چشم ‌دوختن  یا تماشای بیش ‌از‌ حد به  منجر به این وضعیت نمی‌شود. با این حال، توجه به این نکته مهم است که کودکان خردسالی  که بیش ‌از حد با  نمایشگر سروکار دارند، ممکن است در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به آستیگماتیسم در آینده باشند.

برای برخی از افراد، آستیگماتیسم می‌تواند به خودی خود بهبود یابد و موارد خفیف ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند. با این حال، آستیگماتیسم، به خصوص اگر با تغییر شکل قرنیه همراه باشد، همیشه باید از طریق چشم‌پزشک پیگیری شود. از آنجاییکه وضعیت می‌تواند بدتر شود، راه‌های برای جلوگیری از وخیم‌تر‌ شدن وضعیت شما وجود دارد. این مورد ممکن است شامل پیروی از برنامه درمانی شما طبق تجویز و انجام معاینات منظم چشم باشد.