آمپول سفتریاکسون برای چیست؟
تیترپلاس | آمپول سفتریاکسون برای چیست؟ سفتریاکسون نوعی داروی آنتی‌بیوتیک است که برای درمان عفونتهای باکتریایی استفاده می‌شود. این دارو به گروهی از داروها به نام آنتی‌بیوتیک‌های سفالوسپورین تعلق دارد. این آنتی بیوتیک‌ها برای درمان سویه‌های باکتریایی که معمولاً به انواع دیگر آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم هستند، انتخاب می‌شوند.
سفتریاکسون از طریق تزریق عضلانی (در یک عضله بزرگ) یا داخل وریدی تجویز می‌شود. تزریق سفتریاکسون معمولاً عوارضی را به دنبال ندارد، اما ممکن است باعث بثورات پوستی، اسهال و تغییرات نامطلوب در تعداد گلبول‌های سفید خون شود.
سفتریاکسون آنتی‌بیوتیکی با طیف وسیع است؛ به این معنی که می‌تواند انواع مختلفی از باکتری‌ها را درمان کند. سفتریاکسون با شکستن اسیدهای آمینه تشکیل‌دهنده دیواره سلولی نقش خود را ایفا کرده و به‌طور جبران‌ناپذیری به باکتری‌ها آسیب می رساند و منجر به نابودی سریع آنها می‌شود.
بیشتر بخوانید: قرص سیپروفلوکساسین ۵۰۰ برای چیست؟
موارد مصرف آمپول سفتریاکسون چیست؟
سفتریاکسون عمدتاً برای درمان عفونتهای پوست، تنفسی، بافت نرم، مجاری ادراری، گوش، بینی و گلو ناشی از باکتری‌هایی مانند موارد زیر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
- گونه سیتروباکتر
- اشریشیا کلی ( coli)
- گونه های هموفیلوس
- کلبسیلا پنومونیه
- نایسریا گونوره
- پروتئوس
- سالمونلا تیفی
- گونه های استافیلوکوکوس
- استرپتوکوک پنومونی
- استرپتوکوک پیوژنز
- ترپونما پالیدوم
این موارد انواع باکتریایی هستند که نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های نسل قبلی مقاوم هستند.
سفتریاکسون نمی‌تواند برخی از انواع باکتری‌ها را درمان کند که عبارتند از: گونه‌های انتروباکتر ، لیستریا مونوسیتوژنز، سودوموناس آئروژینوزا و استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA). برای مقابله با این عفونت‌ها، آنتی‌بیوتیک‌های سفالوسپورین نسل چهارم مانند سفپیم استفاده می‌شود.
انواع عفونتهای درمان‌شده
اگرچه سفتریاکسون و سایر سفالوسپورین‌های نسل سوم در درمان طیف گسترده‌ای از عفونتهای باکتریایی مؤثر هستند، اما معمولاً برای مواردی که درمان آنها سخت‌تر است، تجویز می‌شوند. انجام این کار از مصرف بیش از حد دارو جلوگیری کرده و مقاومت به سفتریاکسون را کند می‌کند.
برخی عفونت‌هایی که معمولاً سفتریاکسون برای درمان آنها استفاده می‌شود، عبارتند از:
- آبسه مغزی باکتریایی
- اندوکاردیت باکتریایی (عفونت قلب)
- مننژیت باکتریایی (التهاب بافت‌های اطراف مغز و نخاع)
- اوتیت میانی باکتریایی (عفونت گوش میانی)
- سپسیس باکتریایی (واکنش شدید سیستم ایمنی به عفونت)
- عفونت باکتریایی پوست
- عفونتهای باکتریایی دستگاه ادراری
- عفونت استخوان و مفاصل
- پنومونی اکتسابی از جامعه
- اپیدیدیمیت (التهاب رگ داخل بیضه)
- اپی گلوتیت (التهاب نای)
- سوزاک (یک عفونت مقاربتی باکتریایی)
- عفونتهای داخل شکمی
- عفونتهای دستگاه تنفسی تحتانی
- نوروبورلیوز لایم (یک عارضه عصبی بیماری لایم)
- بیماری التهابی لگن
در برخی موارد، سفتریاکسون ممکن است برای درمان سایر بیماری‌های ناشی از عفونت باکتریایی مشکوک مانند شوک سپتیک یا سندرم شوک سمی نیز استفاده شود.
در حالی که سفتریاکسون مانند سایر آنتی‌بیوتیک‌ها نمی‌تواند عفونتهای ویروسی، قارچی یا انگلی را درمان کند، تحقیقات در حال ظهور نشان می‌دهد که ممکن است مزایای درمانی دیگری نیز داشته باشد.
به نظر می‌رسد سفتریاکسون دارای خواص محافظت‌کننده عصبی بوده که ممکن است به درمان اختلالات عصبی مانند بیماری آآلزایمر، پارکینسون ، بیماری هانتینگتون و اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) کمک کند . جالب است بدانید که مطالعات دیگری در حال بررسی این موضوع هستند که آیا سفتریاکسون می‌تواند به درمان اعتیاد به الکل و مواد افیونی یا تسکین درد مزمن کمک کند یا خیر.
هنوزمشخص نیست که سفتریاکسون می‌تواند به درمان هر یک از این شرایط کمک کند یا خیر. تا زمانی که شواهد بیشتری پیدا شود، سفتریاکسون فقط باید طبق دستور پزشک مصرف شود.
قبل از تجویز سفتریاکسون، پزشک آزمایشاتی را برای شناسایی باکتری عامل عفونت انجام می‌دهد. این مرحله ممکن است شامل آزمایش خون یا ادرار (مانند آزمایش‌هایی که برای تشخیص سوزاک استفاده می‌شوند) یا کشت باکتری (از جمله آزمایش‌هایی که برای تشخیص گلودرد استرپتوکوکی استفاده می‌شوند) باشد.
سایر عفونتهای شدیدتر، مانند سپسیس یا مننژیت باکتریایی، ممکن است به آزمایش حساسیت ضدمیکروبی (AST) برای تعیین میزان مقاومت یک باکتری در برابر داروهای آنتی‌بیوتیکی نیاز داشته باشند.
روش‌های مختلفی وجود دارد که آزمایشگاه می‌تواند از آن استفاده کند. در واقع، آزمایش خون، ادرار، خلط، مدفوع و مایع نخاعی به شناسایی ژنوتیپ (آرایش ژنتیکی) باکتری کمک می‌کند و آزمایش‌های مبتنی بر کشت برای شناسایی فنوتیپ (آرایش فیزیکی) باکتری انجام می‌شود.
اقدامات احتیاطی و موارد منع مصرف
تنها منع مصرف مطلق برای استفاده از سفتریاکسون، حساسیت شناخته‌شده به خود آنتی بیوتیک و هر ماده غیرفعال در فرمولاسیون است.
داشتن حساسیت به سایر سفالوسپورین‌های نسل سوم به این معنی نیست که شما به سفتریاکسون حساسیت دارید. با این وجود، سفتریاکسون باید با احتیاط مصرف شود. برخی آنتی بیوتیک‌های سفالوسپورین، سفازولین، سفاکلر، سفدینیر، سفوروکسیم، سفالکسین، سفادروکسیل، ماکسیپیم (سفپیم)، سوپراکس (سفیکسیم) و تفلارو (سفتارولین فوزامیل) هستند.
سفتریاکسون نباید برای نوزادان مبتلا به هیپربیلی روبینمی ( بیلی‌روبین بالا ) تجویز شود. انجام این کار می‌تواند باعث آنسفالیت بیلی‌روبین شود که یک بیماری التهابی مغز است که می‌تواند منجر به کاهش شنوایی، آسیب مغزی یا مرگ شود.
بیشتر بخوانید: اسپری سروفلو چیست و برای چه مواردی باید از آن استفاده کرد؟
اثرات جانبی آمپول سفتریاکسون
مانند همه داروها، سفتریاکسون ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند. عوارض جانبی رایج سفتریاکسون مشابه سایر آنتی بیوتیک‌های تزریقی یا داخل وریدی است.
سفتریاکسون در همه افراد علائم ایجاد نمی‌کند، اما در دوزهای بالاتر احتمال ظاهرشدن اثرات جانبی افزایش می‌یابد. عوارض جانبی که حداقل ۱% از کاربران را تحت تاثیر قرار می‌دهد، عبارتند از:
- درد و قرمزی در محل تزریق
- گرمی و سفت‌شدن پوست پس از مصرف داخل وریدی
- اسهال
- بثورات پوستی
- تعداد غیرطبیعی گلبول‌های سفید خون
- تعداد غیر طبیعی گلبول های قرمز، در درجه اول ترومبوسیتوز (پلاکت بیش از حد)
از عوارض جانبی این دارو که چندان شایع نیستند می‌توان به سردرد، سرگیجه، خارش، تب، تهوع، استفراغ، التهاب واژن ( واژینیت) و برفک دهان (کاندیدیاز) اشاره کرد. کودکان گاهی اوقات ممکن است به دلیل تولید بیش‌ازحد صفرا دچار سنگ کیسه صفرا شوند.
در موارد نادر، سفتریاکسون ممکن است واکنش دارویی شدید و کشنده به نام سندرم استیونز-جانسون (SJS) یا نکرولیز اپیدرمی سمی (TEN) ایجاد کند که با تاول زدن و لایه‌برداری سریع و گسترده پوست مشخص ظاهر می‌شوند.
مقالات دیگر
۲۷ رجب چه روزی است؟
آموکسی سیلین ۵۰۰ برای چیست؟
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید